Amy Winehouse

Onunla tanışmam bir arkadaşımın Amy Winehouse eyelinerı sürüyorsun, ona özenen kızlardansın sende demesiyle olmuştu. Amy falan tanımıyordum ben, ne alaka nasıl böyle itham ederdi beni. Ortalama metalci kızlardandım bende, yaptığı müziği dinlemez etmezdim. Ama merak ettim bu hatun kim?

Sonra şarkılarına daldım. Ne güzel şarkı yapıyordu ama, ne güzel sesi vardı. O dönemimde mp3'ümde sırf bu hatun vardı. Onunla uykuya dalardım, içim acırdı.

Black to Black'i her dinlediğimde ki 45646464647. kere hatta sayısız dinlemişimdir, halen tüylerim diken diken olur, mahveder beni o şarkı. Keza You know I'm No Good'da olduğu gibi.

Geçen ay Belgrad konserinde içim cız etti. Millet twitterda geyik yaparken ben olduğum yerde kızdım, üzüldüm. Nolur düzelsin dedim. Annemle konuştuk, o ilk defa görmüş bir klibini bu kızın içinde halen bir küçük kız çocuğu saklı, umarım bir şey olmaz dedi. Umarım dedim. Umarım.

Ve dün teyzemin telefonundan nete bağladık, facebookunda birinin Amy Winehouse ölmüş, yazısını okuyunca çok üzüldüm bir anda inanmak istemedim.

Sevdiğim şarkıcıların ölümleri beni çok üzüyor. Dio'da nasıl üzüldüysem aynı şekilde üzdü Amy beni. Çoluk Çocuğu okurken Janis'in ölümünde, Hendrix'in ölümünde ağlamıştım.

Onlarla günlerimizi, gecelerimizi, duygularımızı, acılarımızı, depresifliklerimizi, mutluluklarımızı paylaşıyoruz. Uykuya çoğu zaman sesleriyle dalıyoruz. İstiyoruz ki biraz daha şarkı yapsınlar, biraz daha biraz daha. Onun için ölümleri çok koyuyor insana.

Bir süre şarkılarını çok zor dinlerim sanırım. Bu çizimi de yapamadım doğru dürüst zaten.

Üzgünüm küçük kız çocuğu... Diğer 27 efsanelerine selam götür.