Sular Kaynattım

"Çok özel bir tarafın yoktu

Ne çok havalı ne çok havadar

Hatta biraz boğucu

Çokça yorucu

Bazı günler pas kokardın

Ve her zaman küs olurdun

Bana ve hayata

Köşedeki bakkala

Ama

Kettleda sular kaynattım

Boğazımdan içeri akıttım

Öyle bir his sensizlik

Kalbimi yaktı

Öyle bir acı sensizlik

İçimi yaktı

O kelimeyi yanlış söylerdin

Rengi atmış tişört giyerdin

Boyun biraz kısaydı

Dünyan çok dardı

Eğriyi hep doğru sayardın

Konuşmaz konuşmaz konuşmazdın

Kafan hep kıyak

Bana çokça uzaktın

Ama

Kettleda sular kaynattım

Boğazımdan içeri akıttım

Öyle bir his sensizlik

Kalbimi yaktı

Öyle bir acı sensizlik

İçimi yaktı"

Demiş Melis Danışmend ve çok da iyi etmiş. Albümdeki birçok şarkıyı "bunu ben yazsam böyle yazardım" diyerek dinliyorum. O yüzden bu blogda bol bol o şarkılara rastlamanız doğal. Bu şarkı da onlardan biri. Hatta ilk dinlediğimde şok olmuştum. Sonra bu çizimi yaptım gayri ihtiyari, şarkıyı loop'a almış dinlerken.

Bazı şarkılar biz konuşamazken, bizim yerimize dillenir derdimizi anlatırlar.

Kettle benim için onlardan biri. Kahvemi alırken düşüncelere dalıyorum her defasında, acı duyuyorum istemsizce, kulağımda arka fonda şarkı, bir yudum alıyorum ve hayata devam ediyorum, olması gerektiği gibi...