Çok yoruldum. Artık zorlanıyorum. Kimse ile görüşmek, kimse ile bir arada olmak istemiyorum. İstediğim tek şey artık bir an önce bazı şeylerin bitmesi. Çünkü bitmezse yavaş yavaş ben bitiyorum.
Sabahları uyanmamak için elimden geleni yapiyorum. Dizi, film izleyemiyorum. Çünkü kafamı düşünmeye iten her şey ağır geliyor. Düşünmek istemiyorum. Kitap desen keza öyle. Eğlencelik kitaplardan nefret ediyorum. İyi, dusunmeye iten kitaplarda ise error veriyorum. Deli gibi altlarini cizerek, kitabi en az on kere okuyorum. Misal Hızlandıkça Azalıyorum'u bitirip tekrar başlamaktan helak oldum. Geceleri ebook, gündüzleri normal kitabi alti cize cize. Guzel kitapti ama.
Bu ara o kadar görüşmek isteyen oldu ki, hemen direkt atlatıyorum çünkü kafam götürmüyor normal insan konuşmalarını.
Dışarı cikinca uykum geliyor.
Gece bugün de bitti durumuna geliyorum. Herkesin hayatı değişiyor, yetişemiyorum.
En zorlandığım şey ise artık her seyi kendim yapmaktan ciddi bıktım.
Kendimi bildim bileli bir şekilde istediğim şeyleri çabalar yaparım elimden geldiğince. Hatta şu an kim demişti pek hatirlayamadigim biri "ya sen oksijenle hidrojeni bile birleştirip su yapacaksın yakinda" demişti.
İşte bu durum yoruyor. Cabalamadan bişey olsun bir kere de. Bir kere de mutluluğumu kendim yaratmayayim. Yoruldum bundan.
Sadece yoga ve kulak tikaclarim huzur veriyor. Onları da kaybettim.
deme oyle ya...
YanıtlaSil